Spis wierzytelności, to inaczej lista długów, która obejmuje wierzytelności osobiste w stosunku do dłużnika powstałe przed dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego. Jego istota przejawia się w tym, iż suma, która została w nim podana, będzie przysługiwać danemu wierzycielowi podczas całego postępowania restrukturyzacyjnego. Zgodnie z art. 102 ust. 1  ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, w przypadku prawomocnej odmowy zatwierdzenia układu lub prawomocnego umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzyciela i przysługującej mu wierzytelności, stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko dłużnikowi.  Jest to podyktowane tym, iż w  przypadku, gdy wierzytelność została uznana w spisie wierzytelności i nie doszło do jej zaspokojenia w wykonaniu układu, brak podstaw, aby obciążać wierzyciela obowiązkiem ponownego dochodzenia wierzytelności już raz ustalonej (Art. 102 PrRestr Zimmerman 2020, wyd. 6). Z kolei stosownie do art. 102 ust. 2 wspomnianej ustawy, po prawomocnym zatwierdzeniu układu wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności, łącznie z wypisem prawomocnego postanowienia zatwierdzającego układ, stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko dłużnikowi oraz temu, kto udzielił zabezpieczenia wykonania układu, jeżeli został w sądzie złożony dokument stwierdzający udzielenie zabezpieczenia, a także przeciwko zobowiązanemu do dopłaty, jeżeli układ przewiduje dopłaty między wierzycielami. Wspomniany przepis wprowadził więc rozwiązanie korzystne z punktu widzenia wierzycieli, które ułatwia im wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi w odniesieniu do wierzytelności, która została zawarta w spisie. Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności wyciągowi ze spisu wierzytelności rozpoznaje sąd restrukturyzacyjny, w którym toczyło się postępowanie.

            Przepis art. 102 Prawa restrukturyzacyjnego ma zastosowanie wyłącznie do przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego oraz sanacyjnego. Oznacza to, że w wierzyciel nie uzyska tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi jeżeli jest prowadzone w stosunku do niego postępowanie o zatwierdzenie układu. Zostało to szeroko skomentowane w literaturze przedmiotu, gdzie wskazuje się, że: „[…] Do zastosowania ust. 1 i 2 tego artykułu konieczne jest wydanie postanowienia przez sędziego-komisarza o zatwierdzeniu spisu wierzytelności. W związku z tym można wykorzystać je w przyspieszonym postępowaniu układowym, postępowaniu układowym lub sanacyjnym.” (Kwiatkowski Dariusz, Kosmal Robert, Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz). Omawiany przepis nie ma  więc zastosowania do postępowania o zatwierdzenie układu. Wynika to z tego, iż zgodnie z jego treścią, tytułem egzekucyjnym jest wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności. Natomiast w postępowaniu o zatwierdzeniu układu sąd nie zatwierdza spisu wierzytelności. „Dla zastosowania art. 102 ust. 1 i 2 p.r. niezbędne jest, by sędzia-komisarz wydał postanowienie o zatwierdzeniu spisu wierzytelności. Postanowienie takie nie jest wydawane w postępowaniu o zatwierdzenie układu, stąd też komentowany przepis nie będzie znajdował w nim zastosowania. Dotyczy on zatem wyłącznie przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego oraz sanacyjnego.” (Filipiak Patryk (red.), Hrycaj Anna (red.), Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, wyd. II.) Tak więc, wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności będzie mógł stanowić tytuł egzekucyjny przeciwko dłużnikowi w trzech na cztery rodzajach postępowań restrukturyzacyjnych, które stosowane są w zależności od sytuacji dłużnika.