Jeżeli egzekucja prowadzona jest w trybie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, sytuacja dotycząca zajęcia rachunku bankowego i wypłaty z tegoż rachunku bieżącego wynagrodzenia przedstawia się inaczej niż przy egzekucji prowadzonej przez komornika sądowego.

            Zgodnie z art. 81 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wynikający z zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego zakaz wypłat z tego rachunku bez zgody organu egzekucyjnego nie dotyczy wypłat na bieżące wynagrodzenia za pracę oraz na zasądzone alimenty i renty o charakterze alimentacyjnym zasądzone tytułem odszkodowania. Wypłata na wynagrodzenia za pracę może nastąpić po złożeniu bankowi odpisu listy płac lub innego wiarygodnego dowodu, a wypłata alimentów lub renty o charakterze alimentacyjnym – tytułu stwierdzającego obowiązek zobowiązanego do płacenia alimentów lub renty. Bank dokonuje wypłat alimentów lub renty do rąk osoby uprawnionej do tych świadczeń.

Konstrukcja tego przepisu różni się znacznie od tej przewidzianej w KPC. W tym przypadku odpisy listy płac lub innego wiarygodnego dowodu albo tytułu stwierdzającego obowiązek zobowiązanego do płacenia alimentów lub renty, dłużnik składa bezpośrednio do Banku a nie organu prowadzącego postępowanie egzekucyjne. Ocena wiarygodności dowodu mającego być podstawą dokonywania wypłat z rachunku bankowego należy do Banku.

Jeżeli chodzi o wypłaty na wynagrodzenie za pracę osób zatrudnionych u dłużnika, to podlegają wypłacie z rachunku bankowego jedynie wypłaty bieżące. Przez bieżące wynagrodzenie za pracę należy rozumieć wynagrodzenie, którego wypłata przypada na chwilę obecną, tj. w tym samym czasie, kiedy pracodawca występuje o dokonanie wypłaty z zajętego rachunku bankowego, po złożeniu bankowi odpisu listy płac lub innego wiarygodnego dowodu. Jest to zatem należność, do której pracownik nabył już prawo, ale termin wypłaty jeszcze nie upłynął (W.K. Łuczaj, w: D.R. Kijowski (red.), Ustawa, s. 766). Wiąże się to z uregulowaniami zawartymi w kodeksie pracy, zgodnie z którymi pracodawca jest obowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy. Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie (art. 85 §1 K.p.). Według art. 85 §2 K.p. wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego, który to termin należałoby uznać za graniczny dla wypłaty bieżącego wynagrodzenia za pracę.

              Wypłata na wynagrodzenia za pracę, odmiennie niż w przypadku wypłat z tytułu alimentów i rent, może nastąpić do rąk posiadacza rachunku (por. komentarz do art. 81 EgzAdmU red. Hauser 2018, wyd. 9/Hauser, Legalis, E. Wengerek, Postępowanie egzekucyjne w administracji, s. 415;). Wypłaty na wynagrodzenie za pracę bank dokonuje do rąk dłużnika, a nie uprawnionego pracownika. (Art. 890 KPC T. II red. Szanciło 2019, wyd. 1/Łochowski, co prawda komentarz ten dotyczy przepisów kpc jednak zasada ta ma zastosowanie w obu egzekucjach).             Ocena wiarygodności list płac, tytułów wykonawczych i innych dowodów należy do banku, który będzie dokonywał wypłat. W tym zakresie bank powinien przeprowadzać wnikliwą kontrolę, bowiem interesy wierzyciela powinny podlegać w postępowaniu egzekucyjnym maksymalnej ochronie. Stąd też składając Bankowi odpis listy płac lub innego wiarygodnego dowodu należy to czynić z dużą skrupulatnością, czyli tak, by nie było żadnych wątpliwości co do prawdziwości, a także poprawności wystawienia takich dokumentów, np. co do umocowania osoby podpisującej listę płac.